КАШТАЧИЛИК САНЪАТИ – ХАЛҚИМИЗНИНГ ЎЛМАС ҚАДРИЯТИ.

Abstract

Каштачилик – Ўзбекистон амалий-безак санъати турлари орасида энг қадимийси ҳисобланади. Ўзбек кашталари ноёблиги, гўзаллиги, безак-нақшлари ва техник усулларининг кўплиги билан ажралиб туради.

Каштачилик асосан савдо-ҳунармандчилик шаҳарларида ва йирик қишлоқларда ҳамда Ўзбекистоннинг қадимий деҳқончилик маданияти марказларида (Хоразмдан ташқари) кенг тарқалиб келган. XIX асрда Бухоро, Самарқанд, Тошкент, Нурота, Шаҳрисабз, Фарғона каби катта-катта каштачилик марказлари бўлган. Мазкур каштачилик мактабида либосларга тикилган кашталар алоҳида аҳамиятга эга. Шунингдек, ушбу мактабларда ўзига хос услуб ва ранглар мутаносиблиги мавжуд бўлиб, мамлакатимиз ҳудудида мавжуд каштачилик мактаблари жуда бой тарихий-ижтимоий, фалсафий-рамзий ҳамда амалий санъатнинг ранг-баранг кўриниши билан алоҳида ўрин тутади.